Of de (elektrische) mobiliteitstransitie bij bedrijven op rolletjes verloopt? Allerminst, zegt Patrick Roozeman, directeur van MultiTankcard. Het gaat te langzaam. Voor de inzet van brede mobiliteit wordt in vele gevallen een dusdanige ‘kerstboom’ opgetuigd dat dit een goede uitvoering uiteindelijk alleen maar in de weg zit. Daardoor lijkt vooralsnog bij veel bedrijven alles bij het oude te blijven. En dan is er nog de ‘illusie’ dat we straks met één laadpas in heel Europa moeten kunnen laden…

Bovendien valt het Roozeman regelmatig op dat veel fleetowners geen reële notie hebben wat laden van een vol-elektrische auto nu eigenlijk kost. Laadkosten worden veelal als marginaal bestempeld. “Dat stoelt wellicht nog op de gedachte van hybride rijden: het beleid gericht op steeds maar weer die 30 kilometer elektrisch rijden van een plug-in hybride halen. Dus vaak en overal kunnen laden; dat kost telkens maar een paar euro. Maar dat ligt natuurlijk anders bij een gemiddelde vol-elektrische auto zoals een Tesla, Audi e-tron of Hyundai. Een volle accu laden kost al snel twintig tot dertig euro. Doe dat 4 keer in de week en zet die 120 euro laadkosten af tegen de fors duurdere (lease)prijs van een elektrische auto, dan ziet de Total Cost of Ownership er al heel anders uit”, aldus Roozeman.

Patrick Roozeman, directeur van MultiTankcard

Dit besef van de reële laadkosten moet bij veel bedrijven nog indalen. Net als het besef dat er eigenlijk niet meer overal hoeft te worden geladen. EV-rijders – zelf is Roozeman er ook een – laden voornamelijk op vaste plekken. Op het werk of, indien mogelijk, thuis. Straks weer bij de sportschool of andere bestemmingen. In Nederland biedt de laadpas van MultiTankcard daarvoor een volledig dekkend netwerk. Maar wat is de meerwaarde van een pas waar je zogenaamd in heel Europa kan laden? Zoals veel leasemaatschappijen en fleetowners momenteel zeggen te willen? Roozeman: “Het idee van één Europese laadpas is echt een illusie. In het buitenland kan je beter een credit of debit-card op zak hebben. Daarmee kan je in 9 van de 10 gevallen uit de voeten. Bedenk ook dat de meeste leaserijders niet in het buitenland mogen tanken vanuit de autoregeling. Daarnaast; de gemiddelde leaserijder komt helemaal niet in het buitenland. Dus waar hebben we het over? En toch is er sinds april als optie ook alternatieve laadpas van MultiTankcard die buitenland dekking biedt. Daarmee geven wij de keuze aan de werkgever, want een klantbehoefte laat ons niet onberoerd.”

De auto als rijdend betaalmiddel

MultiTankcard heeft een laadpas en leeft van transacties, maar in de toekomstvisie van Roozeman gaat het niet zozeer om de pas maar wel om het ‘transactiehuis’ erachter. Die ‘pas’ zit straks wellicht geïntegreerd in de auto. De auto als rijdend betaalmiddel, als het ware. Maar voordat het zover is – en dat is de industrie nog niet – moeten we toe naar een real-time laadinfrastructuur. Roozeman: “Een systeem waarbij de auto aangeeft waar je kan laden, tegen welk tarief en met welke snelheid. Hetgeen weer afhangt welke autorisatie je hebt van je werkgever of leasemaatschappij. Op dat vlak willen we straks het verschil maken. Met onze 30 jaar ervaring weten we als geen ander hoe een dergelijk autorisatie- en transactieproces in te richten.”

Een systeem waarbij de auto aangeeft waar je kan laden, tegen welk tarief en met welke snelheid. Hetgeen weer afhangt welke autorisatie je hebt van je werkgever of leasemaatschappij

Om dat te bereiken is ook durf in de markt nodig, zegt Roozeman. Laadinfrastructuurbedrijven moeten qua tarieven met de billen bloot. Daarbij zullen de locatie-eigenaren van de laadpalen, zoals een IKEA, Efteling of Albert Heijn, meer controle willen hebben over hun propositie naar de klant. Ligt de focus daarbij op korting of juist op groene stroom? “De locatie-eigenaar gaat straks bepalen. Dat geeft de leaserijder straks ook meer keuze. Met onze laadpaallocator, die we afgelopen februari hebben gelanceerd, heb je overigens nu al zicht op de prijsverschillen. Verschillen die vaak niet uit te leggen zijn. Maar een begin van transparantie is er nu wel aan het komen”, aldus Roozeman.

Gebaseerd op wantrouwen

Durf in de markt is ook nodig bij fleetowners. Althans, als het gaat om de energie- en mobiliteitstransitie. Die laatste moet brede mobiliteit mogelijk maken, dus de combinatie van vervoersmiddelen zoals de MoveMove-pas van MultiTankcard biedt. Roozeman ziet die ontwikkeling vooral bij de grotere corporates stokken. Oorzaak: te ingewikkelde sturingsmiddelen willen inbouwen, compleet met bonus- malussystemen of beloningsmodellen. Er wordt een hele kerstboom opgetuigd van wetten en regels, veelal ook gebaseerd op wantrouwen want een werknemer zou wel eens misbruik kunnen maken van het systeem. Roozeman: “Dat volledig willen dichttimmeren van alle opties, dat moet je eigenlijk niet willen. Het kost vaak meer dan de mogelijke fraude die zou kunnen ontstaan. Geef werknemers gewoon meer de regie. Een werknemer die 6 keer per week naar de sportschool gaat maar wel 3 dagen in de week met de auto naar het werk gaat en niet met de fiets, is niet ongezond bezig. Blijf als werkgever wel het gesprek aangaan over het reisgedrag. Dat is eigenlijk het belangrijkst.”

Oorzaak: te ingewikkelde sturingsmiddelen willen inbouwen, compleet met bonus- malussystemen of beloningsmodellen

Betrouwbare data moet daarbij altijd aan de basis staan van een goed mobiliteitsbeleid. Nu al ziet Roozeman het zogenaamde dashboarding aan belang winnen. Met daarin niet alleen informatie over de kosten per kilometer van het wagenpark, maar ook CO2-uitstoot van alle mobiliteit en – in toenemende mate – informatie over het rijgedrag van de zakelijke (lease)rijder. Want als je netter rijdt, ben je ook duurzamer en veiliger bezig. En het kan wellicht helpen tegen de immer stijgende verzekeringspremies, de kosten rijzen op dat vlak de pan uit, aldus Roozeman. “In zo’n dashboard leveren de data van de MultiTankcard en MoveMove-pas een deel van de puzzel. Het wordt aangevuld met informatie van de leasemaatschappij en eventuele andere partijen. Het zou mooi zijn als binnen bedrijven of organisaties ook alle stakeholders met betrekking tot mobiliteit tot een gemeenschappelijk belang komen. Nu is het vaak óf duurzaamheid óf werknemersbelang. Daar moet je vanaf; het gaat om het totaalplaatje en dat je daar de beste oplossing bij zoekt”.

Delen: